Wydawałoby się, że w kwestiach takich jak estetyka, ocena wartości fotografii i w ogóle sztuki komputery nie wyprą ludzi. Cóż, wygląda na to, że już teraz nasze gusta kształtują maszyny.
Subskrypcję Adobe mam już rok i tydzień, a to określenie czasu jest bardzo znaczące: tydzień temu zaczął się cyrk związany z jej odnowieniem. Oczywiście, nie pilnuję takich terminów – odnowić się ma automatycznie, samo ściąga opłatę z karty, nie ma o czym specjalnie myśleć. No chyba, że jednak coś pójdzie nie tak…
Wprawdzie fotografia już od bardzo dawna jest kolorowa, bywa jednak, że ten kolor tej akurat konkretnej fotografii nijak nie pomaga. Może tak być z różnych powodów: pstrokate kolorki w scenie nie pozwalają dostrzec szlachetnych kształtów, jaskrawość odwodzi od podziwiania subtelnej kompozycji, albo jeszcze co innego. To „co innego” często zdarza się o tej właśnie porze roku: gdy złota jesień już odeszła, a srebrzysta zima jeszcze nie przyszła (u nas we Wrocku ona bardzo rzadko przychodzi tak w ogóle, więc nie wiem czy się doczekamy), po prostu jest szaro. Nie ma słońca, czyli nie ma tego rodzaju światła, w którym kolory pokazują cały swój urok. Po szarym niebie przesuwają się szare chmury, a dołem szarozielona trawa leży pod poszarzałymi drzewami. Mokro, smutno, ponuro. Ponuro? Hejże! Przecież w dowolnych warunkach pogodowych można robić dobre zdjęcia, pejzażowe również. Trzeba tylko wyłuskać obiecującą scenę, starannie poukładać w kadrze linie wiodące (nie ma to jak srebrzysta wiodąca linia strumienia!), kształty i plamy oraz… nie upierać się, że każde zdjęcie musi być kolorowe. Jeśli widoczne gołym okiem barwy są nijakie, sprane, nie kreują atmosfery, nie pomagają kompozycji – nie ma co się do nich przywiązywać. Gdy jest szaro, próby zwiększania nasycenia mogą doprowadzić do eksplozji kolorów dziwacznych i niedopasowanych ani do sceny, ani do siebie nawzajem. W takich sytuacjach fotografia czarno-biała bywa znacznie lepszym pomysłem. A jak się zabrać do jej edycji, o tym można przeczytać na Fotezji.
Zdjęcie w tym wpisie pochodzi z tegorocznej fotowyprawy na Wyspę Skye – tego dnia nawet w Szkocji było szaro…
Wydaje się to banalne – paszport w garści, plecak na plecach i udajemy się na lotnisko. Święta wojna z terroryzmem sprawia, że to nie jest takie proste. Sytuacji nie ułatwia też to, że przy kontrolach granicznych też panują mody. I czasem te mody się zmieniają. Czytaj dalej
Końcówka fotowyprawy do Jordanii, więc wszyscy jesteśmy w głębokiej depresji. Robimy jednak, co możemy, żeby poprawić samopoczucie: dobre śniadanie, basen, obkładanie zdrowotnymi błotkami, kąpiel w morzu. Jak się zrelaksowaliśmy, to pojechaliśmy robić zdjęcia.
Jeśli pamiętacie piosenkę o tym, że nie ma wody na pustyni, to niniejszym informujemy, że nie mówi ona prawdy. Czytaj dalej
Ostatni dzień na Wadi Rum to pełne spektrum atrakcji pogodowych. Po porannym wschodzie słońca połączonym z efektownym zachodem Księżyca (pełnia!), po południu mieliśmy lekką burzę piaskową, która poprzedzała burzę z deszczem.
Wadi Rum ma olbrzymią przewagę nad typowymi pustyniami piaszczystymi: wystarczy przejść kilkaset metrów, by mieć przed oczami zupełnie inne scenerie.
Jadąc na pustynię Wadi Rum spodziewaliśmy się bezchmurnego nieba nocą i miliona gwiazd do fotografowania. Dostaliśmy jednak coś zupełnie innego.
Dwa dni w Petrze to rozsądne minimum, żeby zdążyć ochłonąć z wrażenia, jakie robią fantastyczne barwy skał, architektoniczne wspaniałości i niezwykła geologia.
W naszej podróży w czasie na chwilę przenosimy się do głębokiej prehistorii, gdy ruchy tektoniczne rozerwały górę i powstał przepiękny wąwóz Siq. Wąwozem Siq dochodzi się do słynnej Petry, ale fotografom ciężko jest tam dojść, a łatwo utknąć w Siq na długo.
Ze starożytnego Rzymu przenosimy się w czasy biblijne, gdy Mojżesz prawie dotarł do Ziemi Obiecanej. I wiemy, czemu nie dotarł dalej. 😉
Fotowyprawa do Jordanii wystartowała, jesteśmy już w Ammanie. Pierwsza sesja przeniosła nas do Dżerasz w czasy Imperium Rzymskiego.
Czasem zdjęcia robi się łatwo i bez wysiłku, a czasem trzeba wylać sporo potu, zanim wciśnie się spust migawki. Czy fotografia zrobiona w tej drugiej sytuacji będzie lepsza niż taka, która nie wymagała żadnych wyrzeczeń?
No i stało się: ktoś postanowił sprawdzić, czy Photoshop mógłby działać wyłącznie online. Odpowiedź brzmi: mógłby. Nowy, darmowy Photoshop nie instaluje się na komputerze, a za to uruchamia się w przeglądarce. A najciekawsze, że wcale nie pochodzi od Adobe. Nazywa się Photopea.
Krajobrazy Islandii
Petra
przy Eystrahorn, fotowyprawa na Islandię
Widok na Gramvousę, Kreta
Ascoli Piceno, Umbria
Jadąc przez Oman
Tęcza nad wodospadem Ouzoud
Salony Książa
Dom na sprzedaż, Argiroupolis
Człowiek na pochyłości, Etiopia
Jak już sami wiecie, Szkocja jest piękna, ale nawet w tak pięknym miejscu nie zawsze musi być słońce. Może go nie być nawet całkiem często, a bywa, że pada deszcz. Dzisiejsza pogoda przetestowała determinację uczestników fotowyprawy.
Weszliśmy na Old Man of Storr i wędrowaliśmy szukając wróżek wśród kaskad Fairy Pools. Tylko dwa plenery dzisiaj, ale jakie plenery!
Wyspa Skye uraczyła nas dzisiaj pokazem swoich możliwości pogodowych. Był deszcz, był wiatr, były chmury i piękne, ale krótkotrwałe przebłyski słońca. Nie jest prawdą, jakoby fotograf krajobrazu nie musiał się spieszyć – w Szkocji musi być szybki, bo mu się pogoda zmieni i kadry uciekną.