Są różne powiedzonka na temat lasu. A to, że zza niego drzew nie widać, a to znowu, że im w niego dalej, tym tych drzew więcej. Ale żadne z nich nie mówi, jak się za fotografowanie lasu zabrać. Las to wielki chaos: pnie, gałęzie, latem dodatkowo liście. Do tego obiekty niższe: krzaki, trawa, zielsko, jakieś chaszcze. A na zdjęciach chaos nie jest dobry. Na zdjęciu trzeba wprowadzić porządek.
Zacząć najlepiej od znalezienia w kadrze jednej rzeczy, która będzie najważniejsza. To może być jedno drzewo, ale też na przykład kępa kwiatów albo… szczególnie kształtna zaspa, w zależności od sezonu. Potem trzeba coś do tej jednej rzeczy dodać, żeby był jakiś kontekst. Co to będzie – zależy od pory roku i ukształtowania terenu, ale ważne, żeby to coś było ewidentnie tłem, a nie konkurowało z głównym tematem. Są różne sposoby na podkreślenie głównego tematu, można sobie wybrać. Za najważniejsze ludzie uznają zwykle te elementy zdjęcia, które są: najjaśniejsze, najbardziej jaskrawe, najbardziej kontrastowe, ostrzejsze, większe. Jeśli powietrze nie jest całkiem przezroczyste, to ułatwia sprawę: to, co bardziej oddalone, automatycznie staje się mniej wyraziste i schodzi na drugi plan. Oddanie przestrzeni na płaskim obrazku staje się proste, a właściwie robi się samo. Na zdjęciu Wielki Boss Lasu i jego dwaj pomocnicy – nie ma wątpliwości, kto tu jest ważny, prawda?
P.S. Dobra wiadomość dla tych, którzy mają ochotę poćwiczyć fotografowanie w lesie, w cieplejszych okolicznościach przyrody: w sierpniu ponownie zapraszamy do Wrzosowej Krainy!