Kolejny etap naszej fotowyprawy do Wietnamu to prowincja Ninh Binh, z racji efektownych wzgórz nazywana często „Ha Long na lądzie”. O ile z podobieństwem stromych gór do wysp na zatoce Ha Long trudno się nie zgodzić, to z tym lądem sprawa jest bardziej dyskusyjna…
No dobrze, śpimy w hotelu i jeździmy tu autobusem, a nie pływamy statkiem. A na zachód słońca wchodziliśmy po schodach do pagody na jednym ze wzgórz. I z góry widać, że wzgórza Ninh Binh też stoją w wodzie – znacznie płytszej, niemniej…
No i nie wszędzie się dało dojść suchą nogą… Nie wszyscy uczestnicy zdecydowali się na tak ekstremalny spacer do pagody. I to wcale nie ze względu na krokodyle (których nie było).
Po Ninh Binh trochę jeździliśmy autobusem, trochę chodziliśmy (tylko raz po wodzie), a trochę pływaliśmy łódką. Takimi łódkami, jak powyżej, płynęliśmy przez dolinę pełną lotosów. Były też jaskinie. Ze względu na wysoki poziomo wody (stąd też ta zalana ścieżka do pagody) przepłynęliśmy tylko przez dwie z nich.
Wioślarze i wioślarki naszych łódek mieli ciekawą technikę pracy z wiosłami. Wiosłowanie nogami wydaje się sztuczką akrobatyczną, ale tubylcom szło sprawnie i całkiem naturalnie. Właściwie to nawet są dwie techniki wiosłowania nogami – naprzemiennie i równolegle, miejscowi opanowali obie. Jak się okazuje, wiosłowanie nogami to umiejętność przydatna też w fotografii.
Powyżej miejscowa fotografka, która robiła turystom „zdjęcia w 5 minut”. Dzięki wiosłowaniu nogami była w stanie płynąć równolegle do łódki z klientami i jednocześnie robić im portrety. Polecamy tę technikę szczególnie fotografom ślubnym, przy pewnej wprawie można uzyskać przewagę nad konkurencją, bo kto ma w ofercie panoramowane śluby?
Bardziej statyczne sceny też fotografowaliśmy, ale o bardziej suche trudno w Ninh Binh. Powyżej fragment ogrodu przy świątyni koło Tam Coc.